هفته سرنوشت

(این پست رو در فضای نمور و ترسناک بخونید!!!) نمی دونم اهل فیلم های ترسناکید یا نه (البته منم چندان نیستم، برای همین خودم هم از نوشتن این متن می ترسم!)، تو همۀ اونا قربانی یه زمان طلایی داره. اگه از زمانش استفاده کنه که سرش بجاست و گرنه باید فاتحۀ خودشو بخونه. یعنی یارو کل فیلم رو هم که در حال فرار یا پنهان شدن باشه آخرش مجبوره که با سرنوشتش روبرو بشه.
منم وضعیتم الان همینه، بالاخره می خوام از جای تاریک خودم بیرون بیام و با حقیقت روبرو شم. برای همین اسم این هفته رو هفته سرنوشت میگذارم. چون دیگه وقت چندانی ندارم. اگه بتونم به سلامتی کار نوشتن رو در این هفته تموم کنم، که سر مدرکم با افتخار بپاست. ولی اگه این هفته تموم بشه، وارد هفتۀ بقا میشم و اون وقت دیگه حساب کارم با عوامل و پشت صحنه است!
استادم هم پس از مدت ها یه لحظه جدی شد و در همون حال کلیدواژه ای رو بر زبان جاری ساخت که حساب کار دستم اومد. گفت اگه این فرصتت تموم شه «دعوامون» میشه!!! خلاصه که این جوریاست ...
ولی دانشجو رو که دیدید، بیدی نیست ولی اتفاقا با این بادا می لرزه! ولی چه کند که بهونه ها زیادند و کارها تموم نشدنی. خودم از این بیشتر می سوزم که دو هفته بعد هم احتمالا همین پند و پست (آش و کاسه) است و هفته سرنوشت رو باید از سربنویسم!

پ.ن. تو فیلما هم اگه دقت کرده باشین برای هیجان بیشتر سر خیلیا بر باد میره!

برچسب‌ها: نصیحت, استاد راهنما دکترا و من...